مهربانو

خانه درباره من سرآغاز

مهربانو

طبقه بندی موضوعی

پیوندهای روزانه

98

یه وقتایی آدم دوست داره یه چیزایی رو تعریف کنه

درد دل کنه

اصلا خاطره بازی کنه

اما خب نمیشه انگار

یا حرفش نمیاد یا میترسه حرفش هدر بشه

یا اصن نمی دونه طرفش کیه -اهله یا نا اهل -

 

پ ن :

من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر

من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش..!

 

پ ن : حس میکنم یه کم رفت و آمدام اینجا زیاد شده :l

 

مهر بانو

نظرات  (۱)

۰۵ بهمن ۰۳ ، ۲۳:۲۱ مهتدی
کم و زیاد نسبیه ، از نظر خودتون شاید زیاده ولی ممکنه از نظر خیلیا کم باشه.
دوران دانشجویی خونه دانشجویی داشتیم ، یه ماکارونی برای چهار نفر درست میکردیم یه ماکارونی درسته هم برای یه آدم لاغر شصت کیلویی ، نصف شب هم بلند میشد نون پنیری چیزی میخورد.
اون مقدار ماکارونی از نظر اون رفیقمون براش کم بود از نظر ماها زیاد.
توضیح_سخت به زبان فارسی شد .
مخلص کلام: زیاد نیستی
۵ بهمن ۱۴۰۳
پاسخ:
نسبیت خودش یه نظریه ست :)
داریم  وارد مطالب فلسفی میشیم انگار ؛)
ولی فکر کنم کلا برای هرچیزی یه استانداردی تعریف شده که کم و زیاد بر اساس اون سنجیده میشه
مواردی مثل دوست‌ شما هم‌ استثنا و خارج از استاندارد هستند.

پ ن :بودن یا نبودن وقتی خوبه که مفید باشه
دوره دانشجویی وقتی وارد دفتر کارم شدم یه کسی که نمی دونم کی بود برام روی یکی از  صفحه های تقویم رومیزیم نوشته بود :
آه که نبودن و ماندن بهتر از بودن و نماندن است.
شاید درکش یه کم پیچیده و سخت باشه ولی
به نظرم هرکس اینو برام نوشته بوده میدونسته که خاطره آدما گاه ی وقتا بهتر و بیشتر از خودشون موندگار میشه.
چه بسا اونایی که همیشه هستند ولی جایی در یاد دیگران ندارن.
من ترجیح میدم اگه هستم ، خودم باشم و مفید باشم.
خیلی هم به نظرم “هرچه هستی باش اما باش “ برا همه جا و همه کس جواب نیست.
وووی چقد حرف زدم🥴

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم