م میگه هرکسی باید مسیر زندگی رو تنهایی بره.
میگه باید مواظب باشی جسمت آسیب نبینه تا مرکب روحت بشه.
میگه هرچی سختی بیشتر بشه برای آدم بهتره. بعدش میخنده که فکر نکنی میخوام گولت بزنما...
همه ی حرفاش علی رغم درست بودن برام تکراریه. تکرار حرفهایی که از دیگران هم شنیدم.
دارم فکر میکنم چرا همه باید اینا رو به من! بگویند. : ) ؛ ادبی نوشتم که بد خونده نشه.
یاد حرفای قدیمش میافتم که بهم فهموند حال و روزم دیده شده و چه خوب بود برای من .
چقدر نمیشه همه چی رو گفت.
پ ن : تنها مگذار بر زمینم یا رب ؛ تنهایی ها فقط برازنده ی توست ...
پ ن : تکرار یه روز بد ...